Wie is dit jaar de succesvolste mannelijke klassementsrenner? Het is niet Remco Evenepoel, die in 2025 nog geen etappekoers heeft gewonnen, en ook niet Jonas Vingegaard, die alleen de Volta ao Algarve heeft gewonnen, hoewel ze beiden geblesseerd zijn geraakt. Simon Yates won de Giro d’Italia, maar het is niet hij. Het is zelfs niet Tadej Pogačar, die alles wint wat hij kan, die dit jaar twee WorldTour-etappekoersen heeft gewonnen: de UAE Tour en het Critérium du Dauphiné.
Het is João Almeida, Pogačars ploeggenoot bij UAE Team Emirates-XRG, die dit seizoen Itzulia Baskenland, de Ronde van Romandië en de Ronde van Zwitserland heeft gewonnen. Nu zijn er kanttekeningen te plaatsen, dat moet wel – de renners die hem in deze wedstrijden op het podium hebben vergezeld, waren Enric Mas en Max Schachmann in Itzulia, Lenny Martinez en Jay Vine van UAE in Romandië, en Kévin Vaquelin en Oscar Onley in Zwitserland. Hoewel Almeida alleen kan winnen van wat voor hem staat, staat geen van deze zes in de top 10 van de UCI. De ‘grote vier’ van het algemeen klassement – Evenepoel, Vingegaard, Primož Roglič en Pogačar – ontbraken allemaal op het podium en in de wedstrijden, afgezien van Evenepoel in Romandië.
En toch staat Almeida halverwege 2025 bovenaan. Hij won drie etappes in de Ronde van Zwitserland, waarvan twee op dominante wijze, met name de tijdrit op de laatste dag, waarbij hij de 10 km met 836 hoogtemeters aflegde met een gemiddelde snelheid van 21 km/u. Als hij bij een andere ploeg had gereden, zou hij ongetwijfeld als kopman de Tour de France ingaan, en als favoriet voor het podium, zo niet de eindzege. De 26-jarige zit echter niet bij een andere ploeg. Hij maakt deel uit van de groeiende groep topklassers in het klassement bij UAE Team Emirates-XRG, en tenzij er iets rampzaligs gebeurt, zal hij zich in de Tour inzetten ter ondersteuning van Pogačar, de beste renner ter wereld en titelverdediger.
Dit is duidelijk, onmiskenbaar. Het was wat Almeida spontaan zei in zijn interview na zijn overwinning in Zwitserland afgelopen zondag. “Ik zal de tijd hebben om van deze overwinning te genieten en ik zal klaar zijn voor de Tour de France,” zei hij. “Ik zal Tadej Pogačar daar steunen en hopen dat we meer mooie overwinningen kunnen behalen.” Dit is het lot van een tweederangs klassementsrenner bij de VAE, een ploeg met schijnbaar onuitputtelijke renners. Pogačar staat aan kop, maar dan zijn er nog Juan Ayuso, Isaac del Toro, Almeida, Adam Yates, Brandon McNulty, Vine, Pavel Sivakov, Pablo Torres en Jan Christen. Welkom in het tijdperk van het supersuperteam, waar talent eindeloos kan worden opgestapeld. Almeida en Ayuso waren recent nog jonge talenten, maar ze zijn niet meer de jongsten, met Torres, Del Toro en Christen die hen in de nek hijgen.
Nu Pogačar nog steeds aan de top staat en alleen maar lijkt te verbeteren in plaats van te vertragen, zijn er slechts een beperkt aantal plaatsen beschikbaar voor deze toprenners gedurende het seizoen. Er zijn slechts drie grote rondes en Pogačar zal dit jaar de Tour en de Vuelta a España rijden in de hoop op de eindzege, wat zijn kansen nog verder beperkt. Vorig jaar won hij zowel de Giro als de Tour. Het is een schaars aanbod voor iedereen die zich wil bewijzen op het hoogste podium. Almeida zit gevangen tussen de besten – Pogačar – en de aankomende renners. 2025 lijkt het jaar te zijn waarin hij eindelijk is uitgegroeid tot de renner die hij al lang beloofde te worden, na zijn lange periode in het roze bij de Giro in 2020. Maar hij lijkt ook in een ontwikkelingsachterstand te zitten. Zolang hij in de VAE zit en Pogačar nog steeds Pogačar is, zal hij niet de absolute leider kunnen zijn en zijn zijn kansen klein. Ook voor de fans is dit jammer, want voor ons is het vooruitzicht van een ontketende Almeida net zo opwindend als voor de Portugese renner zelf.
Misschien is Almeida tevreden met deze situatie – hij krijgt een goed salaris, hij mag rijden voor het beste team ter wereld en heeft dit seizoen negen keer gewonnen, waaronder die drie etappekoersen. Volgende maand gaat hij in de leer bij de beste renner ter wereld, misschien wel de beste ooit, en je weet maar nooit wanneer hij nodig is. Ik vraag me alleen af hoe lang hij er tevreden mee kan zijn – elke renner wil toch de onbetwiste leider zijn in de Tour de France?
